De struikheide van Thijsse’s Hof komt uit het zuiden van de Amsterdamse Waterleiding Duinen. Daar groeit hij op de oude duinen, waar de bodem diep ontkalkt en zuur is. In het heitje waar hij nu staat bij de jeneverbes, de brem, de gaspeldoorn en de bochtige smele is geprobeerd dit milieu na te bootsen.

Dit genoemde kwelwater is het water uit de achterliggende duinen. Voordat het hier aan de oppervlakte komt heeft een lange weg door het duinzand afgelegd. Het duinzand heeft het gefilterd van alle verontreinigingen. Maar het bevat wel allerlei mineralen waarvan kalk en gereduceerd ijzer de belangrijkste zijn.

De witte waterkers bloeit van mei tot de herfst. In de handel kom je hem tegen als waterkers en kan ze in salades worden gebruikt. Gekookt kan de plant als een soort spinazie worden klaargemaakt. Vers bezit het blad een frisse, licht scherpe smaak, die aan tuinkers of radijs doet denken, maar iets verfijnder én rijk aan vitamine C.

Het uitgebreide insectenhotel van Thijsse’s Hof is in de eerste plaats neergezet voor de insecten. Maar ook voor de mens om de insecten goed te bekijken. Dat geldt vooral in het voorjaar en de zomer. In de koude periode is het hotel voor de insecten een goede plaats om te overwinteren.

Hoewel de ringslang in Europa en Nederland een groot verspreidingsgebied heeft hebben we haar (2020) nog niet aangetroffen in Thijsse’s Hof. Waarschijnlijk waren de vestigingsvoorwaarden bij ons nog niet ideaal. Daar gaan we wel naar streven door het aanleggen van een broeihoop, waar de ringslang zo van houdt.

Uit het paspoort van Jac. P. Thijsse was zijn juiste lengte bekend en er was een serie foto’s van Thijsse in 1933 door Jan P. Strijbos aan de vijver in de Hof gemaakt. Materiaal genoeg voor beeldhouwster Prinsen. Het beeld werd door Pieter Winsemius, voorzitter van de Vereniging Natuurmonumenten, onthuld op 25 oktober 1995.

Catharina Cool was een Nederlandse mycoloog. Ze heeft veel betekend voor de “populaire paddenstoelen studie in Nederland”; daarnaast propageerde ze in Nederland ook het eten van paddenstoelen.

In 1624 werd het AP (Amsterdam Peil) vastgesteld op basis van de gemiddelde zomervloedstand van het IJ, toen de Zuiderzee nog niet was afgesloten. Het officiële peilmerk bevindt zich op de Dam in Amsterdam. Veel later werden er nauwkeuriger metingen verricht, waarna we het NAP (Normaal Amsterdams Peil) zijn gaan noemen.